Aan de basis van dit werk lag een oude schoolfoto uit 1910, de derde klas uit Steenhuize. Jan vond de haarscherpe foto op zolder bij zijn tante, vlakbij waar hij woont in Stekene. De kloosterzuster centraal op de foto is Stephanie Cortebeek, zus van zijn grootmoeder langs vaders zijde. Zij werd 'geroepen' en landde in het klooster van Neder-Brakel waar ze onderwijzeres werd.
“Puur intuïtief koos ik twaalf leerlingen en schilderde ze op een rij in een staande pose. Bij het uitschilderen van hun gezichten overviel me de mijmering over hun toenmalige onwetendheid van wat er hen in die 20e eeuw te wachten stond. Hoe overleefden ze de 2 wereldoorlogen, migreerden ze overzees naar betere en verre oorden? Of bleven ze hier in 'La Flandre profonde' waar ze hun voorbestemde onderscheid tussen arm en rijk zouden ontmoeten. Om dit tijdsverschil sterker te maken schilderde ik hun 12 paar schoenen losstaand van hun figuur in een soort mist, met de bedenking dat enkelen van hen hier ooit passeerden langs deze oude kerkwegel. Eigenlijk schilderde ik op de muur bij wijze van spreken, hun door de tijd uitgeveegde passages.”
P.S. “In februari van dit jaar werd mijn muurschilderij met lakspuitbus beklad door een anoniem persoon. Hij vierde zijn/haar frustraties bot op vele gezichten, schoenen en kledij van de figuren. In mei 2022 heb ik met steun van de gemeente Herzele zo goed als mogelijk de schade gerestaureerd. 'Wat bezielt zo iemand en waarom?', waren vele vragen die me steunden.”
Jan De Maesschalck (°1958) is een Belgische schilder die observeert, selecteert, interpreteert en fantaseert. Hij begon zijn carrière als tekenaar voor meerdere kranten en (kunst)tijdschriften. Tegenwoordig handhaaft hij de precisie en de snelheid van de tekening bij het maken van zijn schilderijen, dit zowel in acryl op papier als in olie op paneel. De basis van de figuren ontstaat uit eigen fotomateriaal of zijn afkomstig uit de media. Vervolgens kiest De Maesschalck specifieke fragmenten uit deze foto's om zijn eigen beeld te creëren. De schilderijen onthullen de fascinatie van de kunstenaar voor licht en schaduw en opmerkelijke architecturale ruimtes. De decors en beelden geven vaak de indruk van melancholie en intimiteit, maar zijn ook beïnvloed door het Belgisch surrealisme.
In 2015 werd Jan De Maesschalck uitgenodigd voor een solotentoonstelling tijdens het Munsterland Festival in Billerbeck, in 2020 exposeerde hij in de Biënnale Art Autun. Ook toonde hij werk in de Warande in Turnhout, het museum in Elsene en Bozar in Brussel. Werk van hem zit in de permanente collectie van Phoenix Art Museum, Mu.ZEE Oostende en van Museum Dr. Guislain in Gent.
Sinds 2002 maakt Jan De Maesschalck deel uit van de Zeno X Gallery Antwerpen, Borgerhout.